Iedereen heeft er wel ergens eentje ver weg gestopt in een kast liggen. In een vergeten hoekje in de schuur, of tussen de winterkleding op zolder. Onvindbaar wanneer hij nodig is. Een regenpak. Veelal aangeschaft in de herfst, terwijl de winkels vakkundig de prijzen van hun seizoensartikelen opdrijven.
Kanariegeel, voor de lekker gekke medemens. Donkerblauw, doe maar gewoon, je bent al gek zat. Met reflecterende strepen, want veiligheid gaat boven alles. Een poncho, omdat een praktische inslag nog nooit iemand kwaad heeft gedaan. Een regenpak staat niemand. Afgezien van mijn regenjas dan, die staat fantastisch.

Ik beschik over een mooie regenjas. Een zwarte, met allemaal kleurige figuurtjes. Zo eentje van de H&M, voor de modebewuste jonge meid, zeg maar. Ik heb hem niet zelf gekocht, maar gekregen. De kwaliteit is niet overweldigend, wanneer het flink regent sijpelt hij bij de naadjes. Dit soort termen zouden niet misstaan binnen de erotische literatuur, al draagt men daar vaak een ander soort bescherming. En eerlijk waar, het is een ontzettend leuke jas. Dat gesijpel neem ik graag voor lief.

Een regenpak schept een band in het openbaar. Een blijk van herkenning: Hé! Jij kiest er ook voor alle pretentie overboord te gooien in ruil voor een droge broek! Kijk die goed geklede maar zeiknatte man daar eens! Haha!
De mate van belachelijkheid van een regenpak is onlosmakelijk verbonden met de heftigheid van een regenbui.
Het ene moment kijk je superieur en vooral droog neer op de doorweekte medemens. Zo gauw de regen echter afzwakt verander je binnen een kwestie van seconden van een goed voorbereid individu in een idioot met een knalgeel pak. De rollen draaien om. Nu ben jij het mikpunt van spot. Uitgelachen door mensen in natte kleffe kleding.

Die regen hè, dat is ook zo’n ding. Op bepaald moment, meestal ergens halverwege de herfst, regent het zo vaak dat het nauwelijks nog loont om chagrijnig te worden. Maar het klagen er over, dat is wat het draaglijk maakt. Niet de warme chocolademelk of dikke truien. Nee, onze nationale sport maakt de herfst tot een geliefd onderwerp. Zeiken over regen, en lachen om doorweekte mensen in wanstaltige pakken. Draag je ze, blijken ze de helft van de tijd overbodig. Waag je de gok, kom je hoogstwaarschijnlijk drijfnat aan op plaats van bestemming. Niemand waardeert ze, de regenpakken. In Nederland is het toch meestal schijtweer, één nat pak meer of minder maakt verrassend weinig verschil.