Hipsterbroeinest

Vroeger, toen de kringloop nog gewoon de kringloop was en geen vintage-infused hipsterbroeinest vol verwaande, verlichte, etherische bionatuursnolletjes was het nog leuk.
Broeken voor een euro, de lelijkste schilderijen in stoffige hoekjes; dat soort werk.
Lekker rondsjouwen in slecht verlichte, vaak volgestouwde ruimtes, ruikend naar kelder dan wel zolder, en onder alle meuk en discutabel schimmelige objecten de gaafste spullen vinden.

Op de fiets van winkel naar winkel, altijd weer een verrassing wat je tegenkomt. Met een overvolle rugzak en veel te grote, onhandige objecten, gevaarlijk hangend op of aan je fiets de stad doorkruisen.
Met mijn moeder, of tijdens (soms gespijbelde) tussenuren van school; en nu jaren later samen met mijn vriend of alleen.
Of zoals vroeger in de weekenden; met mijn vader in zijn busje heel Noord Holland door op zoek naar leuke vondsten. Hij richtte er zijn huis mee in, een eclectisch geheel in fifties-stijl. Mijn moeder eveneens, die heeft haar eigen hippiehuis bijelkaar gekringloopt. Ik volg het voorbeeld met een 70’s interieur.
Het kringlopen is er zo’n beetje met de paplepel ingeslagen, zeg maar.

En het leuke, zeker nu als volwassene zichtbaar, is dat blijkbaar een heleboel mensen tot de vaste garde horen. Je ziet vaak dezelfde gezichten, en velen volgen een vast stramien. Je weet globaal wie je waar, wanneer, en op welke dag tegenkomt. De meesten hebben een gelijke route door de stad, waardoor je mede-struiners meerdere keren per dag op verschillende plekken ziet. Soms vinden we dingen voor een ander, wacht je tot diegene aankomt, en attendeer je hem, omdat je andermans voorkeuren leert kennen.
Zelfs al vind je geen spullen, heb je vaak de leukste gesprekken met de meest kleurrijke types van de stad. Het is soort een onofficieel vennootschap van paradijsvogels. We herkennen elkaar – hopelijk ben ik ook zo’n kleurrijk typ. Dat zou een eer zijn.

Echter, sinds het moment dat een macrobiotische studente in mijn oor tetterde dat mijn blouse met het Yes or No label zo’n tof ~vINtAGe mERk bRaNd~ was, ben ik ernstig verzuurd geraakt. Ter informatie liefje, Yes or No was een jongerenmerk van de V&D en die blouse kocht ik rond mijn twaalfde met mijn zuurverdiende zakgeld.

Mocht je nu al lezende de indruk krijgen dat mijn houding in deze kwestie wat hautain aandoet, zo van: “Kom op Marieke, doe eens niet zo neerbuigend en arrogant richting dit avocado-minnende, jonge grut”, dat klopt. Dat klopt als een bus.

Wat ooit begon als een hobby (al sinds ik zo’n beetje kan lopen dus, mind you) van doelloos door ouwe zooi struinen, wat obsecure winkeltjes afgaan en daar nu, zo’n kleine dertig jaar later, een geweldige garderobe en huisraad mee te hebben opgebouwd, is verworden tot een verzamelplaats van alles wat zich stort op het lekker unieke, begaan met de natuur en toch zo lekker jezelf zijn, elitaire groepje navelstarende yogasletjes dat de kringloop heden ten dage aantrekt.
Wat vroeger een beetje viezig, een beetje pauper, en een beetje beschamend was in bepaalde kringen, is nu in verval geraakt tot het hipsterwalhalla van karakterloze dure studentes die allemaal ~zO lEkKEr aNdErS DuRvEn tE zIjN~.

Mijn god, deze print is zo mij! Mijn sterrenbeeld is namelijk ook lavendel! Je-zus wat ben ik milieubewust! En deze broek is ook ~VeT rEtRO~, vet leuk om mijn vriendinnetjes te laten zien tijdens onze volgende linksdraaiende veganistische high tea. Ook zij zullen zien dat ik niet alleen zo lekker mezelf ben, maar daarmee ook direct stukken beter dan zij.

Een gedachte over “Hipsterbroeinest

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *