De Opticien

Zoals je misschien wel weet, of misschien ook niet, verbuigen brillen na verloop van tijd. Zeker van die hippe kunststof emo-brillen met toffe zwarte randen *hand opsteekt*, waaronder dus ook de mijne.

Zodoende besloot ik naar de opticien te gaan om mijn bril weer eens te laten bijstellen en/of met geweld terug te laten buigen.
Dit wordt gedaan met een apparaat dat hete lucht uitblaast en zo het kunststof smelt, en heeft wel wat weg van een supersonische fohn.
Het nadeel van deze techniek is echter wel dat de bril na het verhitten, logischerwijs, heet is.

Ter voorkoming van de doemscenario’s in mijn hoofd vroeg ik het schaapachtig kijkende meisje of het wel eens voorkwam dat ze een bril kokend heet bij iemand op zijn hoofd had teruggeplaatst.
Het meisje schoot in de lach, vertelde dat dat gelukkig nog nooit gebeurd was, en plantte vervolgens zonder er bij na te denken die gloeiendhete bril op mijn oren.
Ik zei op vriendelijke toon dat dit dan de eerste keer moest zijn, en volledig in paniek sprong ze op om koude, natte doekjes te halen, begon zich te verontschuldigen, en beloofde mijn bril zo mooi mogelijk om te smelten om het goed te maken.

Wat gepruts en verhittingen verder, beaamde ik dat hij goed zat, maar zij vond het nodig hem nog even bij te stellen. Volgens haar moest hij, om mooi te zitten, in één lijn met mijn gezicht gesteld staan.
Toen ik vroeg wat dat precies inhield vertelde zij mij doodleuk dat, aangezien mijn ene wenkbrauw opvallend veel hoger zat, en nota bene mijn oog ook nog eens scheef stond, zij hem zo op mijn gezicht zou kunnen plaatsen dat deze imperfecties minimaal leken. Nou, wat fijn zeg.
Ik bracht haar op de hoogte van het feit dat ik zelf nog nooit had opgemerkt dat ik zo scheef gebouwd was, en een tweede stroom van excuses volgde.

Twee brandplekken, en een zeer beschaamd meisje verder verliet ik de winkel. Al met al was dit best een grappige ervaring.
Pluspunt: De eerste stappen buiten de winkel werden begeleid door het lieve winkelmeisje dat in de deuropening haar laatste excuses maakte. Wat een heerlijk gevoel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *