Met de nacht valt
een deken over de wereld zoals je haar kent
Is de waarheid minder waar
bedekt door schemering en stilte
Ze houdt zich in

Gedachten zijn luider
maar minder omlijnd
Het donker is duister en de sterren blijven op een afstand
en ik zie het universum in jouw ogen

Stel de ochtend uit
Houd nog even vast aan wat het daglicht niet verdraagt
Aan wat de twijfel wegneemt
Aan wat voor nu de honger stilt

Met zonsopkomst keert
de wereld terug
In het licht is alles zichtbaar
Scherpe schaduwen tekenen zich af
Diffuus besef
Herinneringen aan de nacht verbleken in de zon