#13: Stofplukken

Er ligt stof op de bodem van mijn hart
Eerder was de hele ruimte gevuld met versies van jou
Opeengestapeld en ongesorteerd
maar allemaal even mooi

Sommige intens en enthousiast
anderen aandoenlijk onbeholpen
loyaal impulsief gevoelig intrigerend vrolijk en met veel fantasie
Al jouw categorieën in slordige stapels bewaard

Je kwam langs en nam een versie mee
Toen nog een en nog een en nog een
en ik zag het vloeroppervlak verschijnen
Je maakte een gangpad naar waar jij nog bij de uitgang stond
met volle handen en een lege blik

Je keerde terug en pakte jezelf in met tranen in je ogen
Had alle versies zelf nodig zei je, want zonder werd je nooit meer compleet
en dat moest, want je had jouw hart nog nodig
al wilde je die het liefste bij mij in bewaring geven

Je nam ook een groot stuk van mij mee, een souvenir
waarvan ik hoop dat ik in een slordige stapel
als soort een opstandig baken midden in jouw gangpad mag blijven staan
Het klinkt nu hol vanbinnen en mijn voetstappen echoën tegen de wanden
en elke keer dat ik je zie waaien de stofplukken op


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *