Docenten zijn ook  maar mensen zegt men. Sommigen brengen de mooiste verhalen op tafel, die je urenlang zo geboeid houden dat je spontaan overweegt zelf voor zo’n klas ettertjes te gaan staan.
En dan heb je dit slag mensen.

Onlangs is er een prachtige opdracht onder de studenten van mijn jaar verdeeld. Ieder van ons zal, in het kader van maatschappelijke bewustwording, met een groepje een toegewezen woonwijk ingaan, en daar een aanzienbare hoeveelheid tijd verkwanselen.
Het is de bedoeling dat wij terugkomen met observaties over deze wijk, de bevolking, de sociale interactie, en alle leuke, gekke dingetjes die ons buiten de richtlijnen om zijn opgevallen.
Vervolgens hergroeperen wij ons op school, en filosoferen met z’n allen over de cohesie binnen alle wijken. Dit alles vergezeld door een uitgebreid reflectieverslag op het leerproces natuurlijk. Dikke pret.

De docent die bij deze opdracht geleverd wordt, is er een van de oude stempel. Tegenspraak is niet gewenst, eigen initiatief is verplicht maar wordt evengoed al bij voorbaat neergesabeld, en befehl ist befehl.
Een samenwerkingscontract is niet alleen obligaat, maar bevestigt voor onze leermeester dat wij ons bewust zijn van de grote verantwoordelijkheid die samenwerken heet.
Het stokpaardje van onze beste man?
Elke extra opdracht is een nieuwe kans om te oefenen, wij zouden dit moeten waarderen. Het is een service vanuit mij voor jullie, benadrukt hij maar al te graag.
Welnu, ik was een dag te laat.

Dus meneer, mijn welgemeende excuses dat ik niet tien minuutjes heb vrijgemaakt om een samenwerkingscontractje op te stellen met verachtelijk brave regeltjes dat wij op tijd zullen komen en een actieve houding zullen aannemen.
Dit uiteraard aangevuld met een verslagje over het rondje dat wij door het toegewezen wijkje hebben gelopen, terugkijkend en verklarend hoe ontzettend leerzaam en divers dit was, maar dat er wel veel afval op straat lag.
De reflectie, want alles is er superleuk en supermulticultureel, maar wel een beetje verslonst. Dat blikje op straat staat vast voor de individualistische instelling heden ten dage.
Wat ik hier uit opmaak meneer? Uit deze regeltjes en actieve participatie?
Dat elke vorm van compassie en weldenkendheid ondergesneeuwd wordt door deze achterlijke bureaucratie, en u daar met volle overtuiging aan bijdraagt.
Doe er wat mee, als een service vanuit mij voor u, zeg maar.