U heeft de keus. We kunnen uw lichaam duurzaam verwerken zodat u zelfs na uw einde nog kan bijdragen aan onze nieuwe participatiemaatschappij, of we parkeren u in de bezemkast van uw kinderen.
U heeft geen kinderen? Helaas, de laatste optie vervalt.

U en alle oud-bewoners van het voormalig verzorgingstehuis krijgen deze optie voorgeschoteld, en zeg nou zelf, het is toch beter zo?
Eerst waren er de pyamadagen, de douchedagen, en de zorgdagen. U stond bekend als ‘de heup’ of ‘de steunkous’, en had recht op 11 minuten persoonlijke aandacht per dag.
De lieve meisjes die u op oneven dagen uit bed kwamen halen hadden het al zo druk, en u begreep ook zeker wel dat er slechts eenmaal per dag tijd was om naar het toilet getild te worden.
Het is maar goed dat al deze verzorgingstehuizen nu gesloten worden, dit geeft u de optie iets terug te geven aan onze nieuwe pseudo-maatschappij.
We doen u een voorstel: We kunnen de warmte die vrijkomt bij uw crematie gebruiken om de huizen van het voormalig management te verwarmen, en de vrijgekomen bedden schenken aan arme kindertjes. We kunnen het verzorgingstehuis afbreken, en op deze plek een villawijk laten verrijzen, zo kunt u bijdragen aan het aanzien en de status van de stad.
Maar wat ons betreft de mooiste optie, we kunnen u teruggeven aan uw kinderen, er vanuitgaande dat u zich eerder in het leven heeft voortgeplant, als de brave burger die u altijd bent geweest.

Uw kinderen zijn natuurlijk een ander verhaal. De egoistische nieuwe generatie, die er voor gekozen heeft een eigen leven te willen opbouwen, met een fulltime baan met alles er op en er aan om de stijgende kosten van het leven te kunnen opbrengen. En kinderen, die hebben ze ook, de schoften.
Maar nu bieden wij u, als overheid, de kans opnieuw met uw eigen kroost samen onder een dak te leven, en de familiebanden weer eens stevig aan te halen.  Dat u gespecialiseerde zorg nodig heeft maar de thuiszorg geen indicatie meer geeft is een extra leermoment voor uw bloedjes van kinderen. Zie het als een omscholingskans, om u de juiste zorg te kunnen bieden naast de dubbele fulltime baan om. Dit wordt uiteraard niet vergoed.
Ook is er zo  geen oppas voor de kleinkinderen nodig, wij van de regering denken enkel in voordelen. Participeren noemen wij dat.

Aangezien u deze woning nooit meer levend zult verlaten is verdere huisvesting geen enkel probleem meer. Als de wetgeving ons een beetje meezit kunnen wij u straks vanuit uw bed rechtstreeks de crematieoven inschuiven, desnoods onder lichte dwang.
U kunt maar beter dood zijn, dan zijn onze managers tenminste verzekerd van een heerlijk warm huis. U wilt toch geen extra ruimte innemen in ons toch al zo kleine land?