Je zou talloze stukken kunnen schrijven over het leven in een flat. Buren, ontmoetingen, het uitzicht vanaf de hoogste verdieping. Heel leuk allemaal, maar dit is vaker gedaan en ga ik mijn vingers (dit keer) niet aan branden. In plaats daarvan wil ik het hebben over het trappenhuis.
De flat waarin ik woon heeft twee trappenhuizen, één aan elke zijkant van het gebouw, vergezeld van een lift. Die liften zijn voor een andere keer, die verdienen hun eigen stukje tekst. Nee, die trappen, daar wil ik over vertellen.
Ik doe mijn best om minstens een keer per dag alle negen verdiepingen per trap te bedwingen. Een mens moet iets in het kader van gezondheid, zeker als deze betreffende mens een gruwelijke afkeer heeft van alles wat naar sport riekt.
Om die eindeloze klim dan wel afdaling enigszins vermakelijk te houden, zoek ik per etage iets dat me opvalt.
Ik zou simpelweg treden kunnen tellen ter afleiding, maar dat gaat snel vervelen. En daarbij staat wiskunde wat mij betreft net één stapje onder sport.
Het rechter trappenhuis wordt tijdens donkere uurtjes bevolkt door dronken tieners. Regelmatig vind je ’s ochtends relikwieën van een vermoedelijk bewogen nacht. Vluchtig, zoals peuken, flesjes, en sporadisch een gebruikte condoom, maar ook permanenter. Met stift en spuitbus zijn er op verschillende etages decoraties aangebracht.
Op de 3e is Suzie op zoek naar een hete date, op de 4e staat een indrukwekkend repertoire aan ziektes vastgelegd, en op de 5e gaat dit over in persoonlijke verwensingen aan het adres van de politie en de politiek.
Opmerkelijk is dat op de 7e Jaap van Regina houdt, maar wanneer je op dezelfde etage in het linker trappenhuis kijkt, houdt Jaap van Jessy. Nu bestaat de kans dat er meerdere Japen (Jaaps?) om de aandacht van hitsige pubermeiden strijden, maar aannemelijker is dat Jaap het er lekker van neemt.
Tussen de 8e en 9e etage viert het feminisme hoogtij. Zowel Destiny, Sharon, als Kimberley zoeken een man, en bieden hierbij zelfs persoonlijke diensten als ZZPer. Te bereiken via app of snap, aan u de keus.
Op dezelfde muur staan verschillende piemels afgebeeld. Een aantal van het kaliber “drie keer om je middel rollen en een knoop er in”, sommigen komisch lang en sliertig, uitgerekt over meerdere opeenvolgende bakstenen. Enkelen absurd klein en dik met gigantische testikels.
Als deze allemaal natuurgetrouw getekend zijn, maak ik mij ernstig zorgen over de lichamelijke ontwikkeling van de jongere generaties.
Mochten ze gebaseerd zijn op eerdere ervaringen van D., S. en K., begrijp ik prima dat ze nu het heft in eigen hand willen nemen.
Het linker trappenhuis oogt een stuk vriendelijker en minder doorleefd. Mogelijk omdat aan deze kant de bejaarden- en tevens goederenlift zit. Afgezien van onze player Jaap op de 7e, is er slechts bescheiden graffiti te vinden.
Een zeer behulpzame vandalist heeft met een zwierig handschrift weergegeven op welke verdieping je bent.
Boven elke trap staat met zwarte inkt keurig geschreven waar je je bevindt, afgezien van de 2e etage. Daar ontbreekt de zwarte 2, en dat ergert mij mateloos.
Van 9 tot en met 3 weet je precies hoe ver je bent, de 2e is leeg, en 1 is wel bewerkt. Het is incompleet en dat kan ik niet hebben.
Vannacht loop ik met een zwarte stift naar beneden om dit recht te zetten.
