De nieuwe eisen om een WIA uitkering te krijgen bij de keuringsarts zijn inmiddels ronduit absurd. Afgekeurd worden blijkt praktisch onmogelijk, hoe hard dat ook nodig blijkt.
Laat ik voorop stellen, dit gaat niet om het regelen van makkelijk geld, maar om serieuze, levensveranderende ziektebeelden die het leven op z’n kop zetten. Een kleine greep uit de ruime keuze: Kanker in een vergevorderd stadium, fybromalgie, reuma, versleten gewrichten, een nauwelijks functionerende hand, en een nekhernia.
De gevolgen hiervan? Lopen is pijnlijk, kleine afstanden gaan net. Dingen vallen zomaar uit de handen, want de vingers geven het op. Zitten kan, maar niet langer dan een uurtje. Liggen kan, maar eveneens niet langer dan een uur, hierna gaat alles pijn doen. Een volle nacht slapen? Vergeet het maar. Zeer regelmatige ziekenhuisbezoeken, met alles er op en er aan. Nogmaals, geen aanstellerij, maar het leven compleet overhoop.
De keuringsarts? Een lieve man, die ziet dat het zo ook niet gaat. Het resultaat? Verbijsterend.

De regering wil graag dat het volledig afkeuren van mensen enkel nog mogelijk is als deze dood dan wel stervende zijn. De persoon in kwestie was geen van beiden, nog niet althans.
Met pijn in z’n hart geeft de keuringsarts de uitslag door. 65% arbeidsongeschikt.
Er start binnenkort een leuke cursus ‘Schilderen met je tenen’. Als u deze gaat leiden, en per lesuur even tien minuten wandelt komt dit wel goed toch? Met uw tenen is immers niets mis.
Welkom in de participatiemaatschappij.