Een klacht? Een fijne bijkomstigheid van een mooie dag? Zeg ‘t maar.
Soms een leuke toevoeging aan een mooie, zonnige ochtend; soms een enorme frustratie (iets met een zekere theme song die ruim drie maanden in je hoofd blijft zitten red.)

Iedereen zal bekend zijn met het verschijnsel. Urenlang noodgedwongen een liedje neuriën, tot vervelens toe. En meestal ook nog eens het liedje wat je absoluut niet wil horen, en al helemaal niet de hele dag lang.
En toch, hoe hard je ook probeert, sta je tegen je wil in midden op straat te Numa-Numa’en.

Helemaal leuk is het wanneer het ene liedje de andere probeert te verdringen.
”Hey now, you’re an all-star, so fuck you, fuck you, and all we’ve been through.
Soy un perdedor, how I wonder what you are.”

Ongepaste nummers op nog ongepastere momenten kunnen ook een bijzondere ervaring zijn.
“Nee mevouw, dat weet ik helaas niet, maar eh.. you can’t say cunt in Canada!”

Tot zo ver deze klacht.

 Ma-ia-hii

Ma-ia-huu

 Ma-ia-hoo

Ma-ia-haha…