Op deze mooie avond bevond ik mij toevallig in de stad, en aangezien ik vlak bij mijn bank was besloot ik meteen maar even mijn saldo te checken.
Daar aangekomen stond er een behoorlijke rij (Om 21:00 uur ‘s avonds ja, dit is het enige pinautomaat van de betreffende bank in de wijde omtrek, en vrijwel alle pinautomaten van Leiden verdwijnen langzaam uit het straatbeeld. Dit is bijna een eigen klacht waard.), en geduldig sloot ik achteraan.
Gedachteloos doorschuifelend naar voren was er nog slechts één man voor mij.
Zonder echt bewust op te letten observeerde ik de man. Het leek mij een ouder, rijk type, dat even snel voorbij was komen rijden in een ‘overpriced’ auto.

Meneer trok zijn pasje terug uit de muur, verliet de hal, en stapte (hoera voor mensenkennis) inderdaad in een veel te dure auto die midden op de stoep voor de bank geparkeerd stond. Op dat moment zag ik het zojuist gepinde geld uit het automaat verschijnen.
Ik bedacht me geen moment. Ik greep het geld, wat tot mijn verbazing een enorme stapel biljetten was (ik schat op z’n minst 500 euro) en sprintte naar de bolide. Het raampje ging open en de norse rijkaard vroeg me wat ik moest. Met het geld naar hem uitgestoken zei ik dat hij vergeten was het uit de automaat te pakken, en ik hem gelukkig nog kon stoppen voor hij weg reed.

Wat er toen gebeurde schertste mijn verbazing.
Meneer graaide het geld uit mijn hand, mompelde iets in de trant van “oh”, en reed weg.
Verbouwereerd bleef ik achter.

Nou moet ik zeggen dat ik geen rijkdommen had verwacht, maar wanneer iemand zo’n bedrag zo makkelijk kan missen is een vindersloon niet meer dan terecht.
Of op z’n minst een bedankje, niet?