Voor de verandering eens een verzameling mini-klachtjes.

Frustratie #14: Moeders en Technologie.

“…Wat is dit?”
-“Wat?”
“Dat dingetje in de bovenhoek!”
-“Ik zie niets geks?”
“Daar! In het beeld, er staat een tekeningetje met een kruis er doorheen!”
-“…De mute-functie?”
“Hmm..?”
-“Eh, dat is.. eh.. laat maar.”

Ik druk het knopje in en loop weg.
“Woooooaahh, waar komt het geluid nou opeens vandaan?”

Frustratie #15: Afgevende t-shirts.

Sporten is al niet mijn grootste hobby, en eens in de zoveel dagen sleep ik mij plichtsgetrouw naar de sportschool.
De activiteiten die zich binnen die muren voltrekken daargelaten, draagt ook de nasleep bij aan mijn afkeer van het sporten.
Eens in de zoveel tijd, wanneer ik een nieuw shirt aandoe om semi-fanatiek in te bewegen, kom ik thuis en ontdek tot mijn grote ergernis dat dit fijne shirt afgeeft.
Voldaan, uitgeput, en volledig donkerblauw gevlekt stap ik onder de douche voor een tweede ronde van intensieve training. Ditmaal om me van mijn ongewilde panterprint te ontdoen.

Frustratie #15,5: Mensen die je achtervolgen in de sportschool.

Zoals we hierboven al concludeerden is sporten niet mijn grootste hobby.
Wanneer ik dan toch de moed heb gevonden mij op zo’n apparaat te hijsen, wens ik dit dan ook zo snel mogelijk afgerond te hebben. Muziekje erbij, verstand op nul, en aan de gewichten gaan hangen op de blije beat van een willekeurige Russische mars.
Natuurlijk komt het vrijwel nooit voor dat ik de enige ben, dus dat mensen naast je komen zitten is niet ongebruikelijk. Blik op oneindig en negeren maar.
Vervelend wordt het wanneer deze mensen contact zoeken, en een willekeurig praatje beginnen over het mooie weer.
Geërgerd schuif ik een paar apparaten op, en helaas schuift meneer/mevrouw gezellig mee. Wanneer ik er naar vraag blijkt dit gek genoeg altijd hun ‘vaste sportronde te zijn’, waarbij alle apparaten toevalligerwijs overeenkomen met de mijne. Sterf.

Pluspunt: Lekkere snoepjes bij de uitgang!

Frustratie #16: Waterijsjes.

En dan wel deze.
Ze zijn te lekker.
10 ijsjes in één pak, 5 smaken.
Ik heb vandaag alle smaken al twee keer geprobeerd en nu zijn mijn ijsjes op!

Frustratie/Humor #17: Mijn kat.

Over mijn kat zou ik minstens veertig pagina’s aan klachten en vreemde verhalen kunnen schrijven, maar in dit geval laat ik het bij een opmerking over haar stem.
Punt is: Mijn kat miauwt alsof ze een kitten is, zachtjes en hoog.
Nu wil het feit dat ze een uurtje geleden een enorme hoestbui kreeg, en vanaf dat moment klinkt ze als een gigantische leeuw.
Ze miauwt nu alsof ze een doorgewinterde kettingroker is, en ze spint alsof ze dagelijks een liter whiskey drinkt.

What? SPARKY is evolving!
*Dundundunnn*
SPARKY evolved into SPARTACUS!

Frustratie/Humor  #18: Verstoppertje.

‘s Middags rond een uur of drie klinken de vrolijke kinderstemmetjes vanaf het pleintje achter mijn huis. Aangezien ik mijn fiets uit de schuur op datzelfde pleintje moet pakken, loop ik langs het spelende grut. Ze spelen verstoppertje.
Een van de jongetjes stottert echter nogal.
Hij springt uit zijn verstopplaats en rent naar de buut-plek. (Heerlijck ouderwetsch.)
De tikker merkt hem op en zet de achtervolging in. Het jongetje bereikt de paal, en trekt zijn mond open: “B-B-B-B-BBUUUUT-T V-V-VRR-RIIIIJ!!!”

Helaas. Het stotteren heeft hem teveel tijd gekost en hij is getikt. Jij bent af.
Mijn innerlijke sadist lacht vrolijk mee.