Zo rond moederdag, valentijnsdag, of vrijwel iedere feestdag waarvan vrouwen blij horen te worden komt de eeuwenoude discussie weer op gang. Wat te geven? Bloemen, kaartjes, of andere massaproductie items? Waarom wel of niet?

Wat mij betreft is het simpel. Verrassingen zijn leuk. Cadeautjes zijn leuk.  Extra waardering voor het feit dat je toevalligerwijs een XX combinatie in je chromosomen hebt is, hoe  belachelijk ook, evengoed best aardig.
Maar zeg nou zelf, een door commercie opgelegde feestdag waarbij het sociaal geaccepteerd is complimenten te maken over het feit dat je de overige 364 dagen in de keuken doorbrengt, en wanneer ze de ketting even laten vieren je een reikwijdte precies tot aan de bank hebt om dat heerlijke koude biertje af te leveren.
Je doet dit best aardig, hier is een reep chocola en een ansichtkaart. Wat eten we vanavond?

Een grotere hekel dan aan dergelijke feestdagen heb ik aan verzuurde feministische kenaus die eerdergenoemde feestdagen haten vanwege precies dit aspect. Of je waardeert het gebaar, of je viert het helemaal niet.
Maar niet lopen mekkeren als je een voorverpakt knuffeltje in de vorm van een beertje met downsyndroom met een hartje wanhopig tussen zijn pootjes geklemd krijgt, vergezeld van zoetsappige teksten over eeuwige liefde.
“Nou Sjon, allemaal haske leuk en aardig hoor, zo’n kaartje, maar vanavond kook je zelf maar. Weet je ook eens hoe dat is. Met je seksistische teksten over liefde en trouw terwijl we allebei weten dat je me alleen maar mot om m’n tieten Sjon, doe nou niet alsof. Ik ben een zelfbewuste, autonome vrouw die haar eigen keuzes ken maken. Je hebt me te waarderen in al mijn feministische aspecten Sjon, je tast me aan in alles wat mij vrouw maakt. Vandaag dan.”

Echter, de meeste vrouwen vinden deze dagen prachtig. Nog mooier vinden ze bloemen. Het liefst rood, bloeiend, en symbool voor romantiek en zorgvuldig verholen geilheid.
Mijn eigen bescheiden mening? Ik vind het klinkklare onzin, maar het ergste zijn die obligate bloemen.
Een stel uit de grond gerukte planten in een glazen bak deponeren, om binnen een paar dagen op omslachtige wijze het loodje leggen midden in m’n woonkamer. Geef dan liever iets wat niet direct sterft, een koud biertje of zo.